سال نو مبارک...
دوست داشتم با یک جمله ی ساده یک مطلب ساده تر بنویسم قراره این نوشته به یادگار بمونه از خودم برای خودم .....
زمان زیادیه برای ننوشتن , این دو سه سال اخیر دارم سالی یک متن می نویسم شاید دلیلش درگیری و مشغله زیاد خودم باشه شایدم گردو غبار تنهایی که از بیان احساس می کنم...
دارم بزرگ میشم سنی نه , عقلی دغدغه هام بزرگ شدن خیلی چیزا رو متوجه میشم که نمیخوام , خیلی از کارا رو نمیخوام انجام بدم ولی باید انجام بدم خیلی حرفا مونده رو دلم ولی نمیتونم بگم, میخوام بهونه بیارم و فرار کنم ولی نمیتونم ,میخوام بدون فکر عمل کنم نمیتونم ,میخوام مسئولیت خودموبندازم رو دوش یکی دیگه نمیتونم و خیلی نمیتونم ها و نمیخوام های دیگه که مستقل شدن به من یاد داده ومن نمیخوام ولی باید هایی وجود داره که منو قانع میکنه تحمل کنم و صبور باشم...
اگر کسی وضعیت الانمو برام توضیح میداد یا پنج سال پیش برام آینده نگری میکرد باورم نمیشد این منم..
ولی الان این منم قهرمان زندگی خودم با غرور بدون حرف اضافه اشتباه برداشت نشه من از این نسخه ای که هست راضیم درسته خستگی هام زیاده دوندگی های زیاد امونمو بریده ولی ...
این من شدم نسخه جدیدی از مریم...
اومدم این نوشته رو برای آینده ی خودم بذارم و بهش بگم میدونم خیلی حیرانی از تغییراتی که الان داری ولی باید اینو بدونی من با لب خندون دارم برات مینویسم تو همیشه قهرمان زندگی خودت می مونی آدمای زیادی اومدن و رفتن یاموندن ولی اینو بدون اون چیزی که باید بدون تغییر بمونه تویی ....
خوب باش خوب بمون, اینه که الان لبخند به لبم آورده دوس دارم وقتی اینو میخونی با مرور سال هایی که از این نوشته گذشته همینطور لبخند به لب بمونی ...
تو بارها از دیگران شنیدی که میگن خوش قلبی پس خواهشا نذار جبر زمان و مکان تغییرت بده تو با همه چیز زندگی میجنگی چون خودت بزرگترین قهرمانی برای زندگیت ...
به دنبال قهرمان نباش زمانی به موفقیت بیشتر میرسی که اول به خودت تکیه کنی , الگوی بچه ها بمون ولی سعی نکن قهرمانشون باشی ....
- ۱ نظر
- ۰۶ فروردين ۰۳ ، ۰۵:۵۴
