بی دلیل...

بی دلیل دارم فکر میکنم و بی دلیل به دنبال امید در افکارمم ...

شاید دلیلش احساساتم باشه ولی اونقدر  براش ارزش قائل نیستم که دلیلی برام محسوب بشه ،چون دلیل عاقلانه به حساب نمیاد ....

مگه احساسات عاقلانه وجود داره ؟؟؟؟

بعضی از  آدما درباره ی فعال بودن کودک درونشون حرف میزنن ، من باید داد بزنم نوجوونه درونم فعال شده !!!

به حالتی از خود مسخره گی رسیدم که خودم به خودم می خندم ...

و نشخوار فکری این چرخه ی باطل، درباره ی این موضوع شده قوز بالا قوز....

پی‌نوشت: دوست دارم به صلح درونی برسم  ولی همچنان این آشوب برپاست ....