بیل به دست شدم...

نوشتن برام مثل بیل دست گرفتنه ... در حقیقت خودکار این نقشو برام ایفا میکنه...

وقتی سراغ نوشتن میرم انگار یه بیل دستم میگیرم  و همه ی اون چیزایی که سعی داشتم دفنشون کنم میریزه بیرون ...

هرچیزی  که میخواستم محو بشه،جلوی چشمم میاره....

گاهی فکر میکنم دچار نوعی خودآزاریم که سراغش میرم ....

محل خاک برداری اینجا نیست .... 

یکی از محل های خاک برداری نزدیک به یه ساله که اینجاست.... دوتای دیگه در دسترس نیست .... هر کدوم در دسترس باشن با بیل  گرامی سراغشون میریم ...

.

پی. نوشت: دهه کرامت مباااااااارک (چون دوتاست کشیدمش)